• سود اقتصادی:

در یک بازار جهانی که در آن همه بخش‌ها باید به شکلی با یکدیگر رقابت کنند، نشان دادن رهبری اخلاقی محیطی از طریق «مدیریت خوب محیط ‌زیست» می‌تواند عامل تعیین‌کننده برای انتخاب شدن برای عرضه کالاها یا خدماتی باشد که یک سازمان ارائه می‌کند.

داشتن ISO 14001 همچنین ممکن است یک نقطه فروش منحصر به فرد (USP) را به ارمغان بیاورد که به طور فزاینده ای یکی از اصول اولیه را در هنگام ارتقاء یک سازمان فراهم می کند. بخش اساسی استاندارد، انطباق با الزامات مقرراتی مناسب زیست محیطی یا سایر تعهدات است که به اندازه یک الزام مقرراتی مهم تلقی می شوند.

سیستمی که پایبندی به قوانین را بررسی می کند، خطر تعقیب مسئولیت زیست محیطی را کاهش می دهد. در حالی که این صرفه جویی مستقیم برای یک سازمان نیست، نتیجه فعالیت های غیرقانونی که به طور مخربی بر محیط زیست تأثیر می گذارد منجر به افزایش جریمه می شود.

اکثر سازمان ها یا کسب و کارها منابعی را به هر شکلی مصرف می کنند. در حالی که استاندارد سازمان را هدایت نمی کند تا چیزی را به طور خاص اندازه گیری کند، بررسی منابع مصرف شده، به عنوان مثال انرژی، همراه با زباله های تولید شده می تواند منجر به تغییر در استفاده و صرفه جویی اساسی شود.

برنامه ریزی – ریسک و فرصت ها:

آن دسته از سازمان‌هایی که برای اطمینان از جامع بودن فرآیند ارزیابی ریسک نیاز به کمک بیشتری دارند، می‌توانند به مدیریت ریسک ISO 31000 – اصول و دستورالعمل‌ ها نگاه کنند. استاندارد ایزو 31000 دستورالعمل‌ های عمومی را ارائه می‌کند، اگرچه هدف آن ارتقای یکنواختی مدیریت ریسک در بین سازمان‌ها نیست. البته، طراحی و اجرای طرح ‌ها و چارچوب ‌های مدیریت ریسک باید نیازهای متفاوت یک سازمان خاص را در نظر بگیرد.

اهداف خاص، زمینه، ساختار، عملیات، فرآیند ها، عملکرد ها، پروژه ها، محصولات، خدمات، یا دارایی ها و شیوه های خاص به کار گرفته شده است.